"...Idź pielgrzymie, zgraj swój krok z krokiem druha, głos własny z jego głosem. Pieszczotą Cię budzą poranki wyłonione z matki-nocy, wilgotne od rosy, a ty już idziesz.
Idź pielgrzymie, idź druhu wędrowniku Boży. Święty Jakub apostoł wzywa cię zza horyzontu, ostatniego horyzontu, jaki znają ludzie. Podążaj nad brzeg morza, będący również krańcem ziemi. Ponoć słońce tam co dzień umiera i tobie trzeba najpierw umrzeć, zanim się odrodzisz. To najpiękniejsza droga świata.
Jednakże, pielgrzymie pełny nadziei co poszukujesz wieczności, pomnij, że gdyby nie twoje poranione nogi, twoje chropawe piosenki, twój śmiech i przestrach, gdyby nie twoje uderzenia kijem po płotach, twoje wieczorne baśnie, najpiękniejsza z dróg świata, byłaby tylko nędzną drogą, bruzdą na ziemi, garścią trawy, kamyków, cierni i błota. Gdyby nie ty, najpiękniejsza z dróg świata byłaby martwą drogą, szlakiem jałowym. Nie cel bowiem drogę obdarza treścią, ale wędrowiec.
Wędrówka będzie długa, na pewno ciężka. Lecz nie przystawaj. Wspomnij św. Augustyna: "W dniu, kiedy sobie powiesz: wystarczy, w tym dniu jużeś umarły." Jeśliś zziębnięty, jeśliś zgłodniały - śpiewaj. Marz, jeśliś zmęczony, lecz nie przystawaj
Nie przystawaj już, pielgrzymie, druhu, wędrowniku Boży. Teraz, kiedyś zburzył mur, który cię w tobie więził, wolno ci podążać na kraniec świata, a jeśli Bóg i Święty Jakub zezwolą, siebie przezwyciężysz..."
(Pierre Barret "I my pójdziemy na kraniec świata")
Nie mogłem się oprzeć, żeby tego nie opublikować!
ULTREIA!
